Watykan: abp Jagodziński Nuncjuszem Apostolskim nie tylko w RPA, Lesotho i Nambii
Ojciec Święty mianował Nuncjuszem Apostolskim w Botswanie Księdza Arcybiskupa Henryka Mieczysława Jagodzińskiego, arcybiskupa tytularnego Limosano, nuncjusza apostolskiego w RPA, Lesotho, Namibii i eSwatini - poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.
Botswana liczy 2,417 mln mieszkańców, z których większość wyznaje chrześcijaństwo, głównie różne odłamy protestantyzmu. Katolicy stanowią jedynie 4 proc. ludności. Tradycyjne religie plemienne wyznaje jedna trzecia mieszkańców kraju, który jest niepodległym państwem od 1966 roku. Należy do Wspólnoty Narodów. Od 4 listopada 2009 roku utrzymuje relacje ze Stolicą Apostolską.
Ks. Henryk Mieczysław Jagodziński urodził się 1 stycznia 1969 roku w Małogoszczu k. Kielc. Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach, a także, w latach 1990-1992, w Seminarium Polskim w Paryżu. Święceń prezbiteratu udzielił mu 3 czerwca 1995 ówczesny biskup kielecki Kazimierz Ryczan. W 1997 wyjechał do Rzymu, gdzie podjął studia na Uniwersytecie św. Krzyża, uzyskując doktorat z prawa kanonicznego.
W latach 1995-1998 był wikariuszem w Parafii św. Brata Alberta w Busku-Zdroju. Na Papieskiej Akademii Kościelnej przygotowywał się do służby w dyplomacji watykańskiej, którą rozpoczął 1 lipca 2001. Jego pierwszą placówką była Białoruś, gdzie w latach 2001-2005 pracował jako sekretarz nuncjatury, po czym w latach 2005-2008 pełnił tę samą funkcję w Chorwacji. W 2008 został przeniesiony do Sekcji ds. Relacji z Państwami w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej. W latach 2015-2018 był radcą Nuncjatury Apostolskiej w Indiach. W 2018 został przeniesiony do Nuncjatury Apostolskiej w Bośni i Hercegowinie, gdzie pełnił funkcję pierwszego radcy, z zadaniem tworzenia podstaw dla nowej placówki dyplomatycznej w Czarnogórze. W 2014 otrzymał godność prałata honorowego Jego Świątobliwości.
3 maja 2020 papież Franciszek mianował go nuncjuszem apostolskim w Ghanie i arcybiskupem tytularnym Limosano. Sakrę biskupią przyjął 18 lipca 2020 w katedrze kieleckiej. Udzielił mu ich arcybiskup Jan Romeo Pawłowski, ówczesny delegat ds. nuncjatur w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej, w asyście arcybiskupa Salvatore Pennacchio, ówczesnego nuncjusza apostolskiego w Polsce, i bpa Jana Piotrowskiego, biskupa kieleckiego. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In fines orbis” (Aż po krańce świata).
16 kwietnia b.r. Ojciec Święty mianował go nuncjuszem apostolskim w RPA i Lesotho, a 19 lipca b.r. także w Namibii i eSwatini. Abp Jagodziński zna języki obce: włoski, francuski, angielski, chorwacki, rosyjski, hiszpański.
Pomnik Dziecka Utraconego na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu
15 października przypada Dzień Dziecka Utraconego. W całym kraju w okolicy tego dnia odbywają się pochówki dzieci utraconych, modlitwy przy ich grobach oraz spotkania rodzin, które doświadczają żałoby. Dzień ten skłania też do refleksji nad tym, jak prawnie i psychologicznie wspierać rodziców.
Dzień Dziecka Utraconego obchodzony jest w wielu krajach i w Polsce 15 października. Data nie jest przypadkowa: gdyby ciąża rozpoczęła się 1 stycznia, jej rozwiązanie przypadłoby mniej więcej właśnie około połowy października. Po raz pierwszy dzień ten został ustanowiony w Stanach Zjednoczonych w 1988 r. Pomysłodawczynią upamiętniania dzieci utraconych przed narodzinami była Robyn Bear, która sama kilkakrotnie poroniła, a jedno z jej dzieci zmarło właśnie 15 października. W Polsce Dzień Dziecka Utraconego obchodzony jest od 2006 r.
Autorstwa Hugo DK - Praca własna, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org
Św. Kalikst - odważny duszpasterz
14 października Kościół wspomina liturgicznie świętego papieża Kaliksta I, męczennika, który poniósł śmierć męczeńską w roku 222. Imię tego Świętego łączy się przede wszystkim z rzymskimi katakumbami, tj. podziemnymi chrześcijańskimi cmentarzami. Katakumby te prezentują pierwszy, udokumentowany źródłami cmentarz chrześcijański rzymskiej wspólnoty wiernych, gdzie w III w. chowano również w specjalnym grobowcu biskupów rzymskich.
Życie Kaliksta znamy stosunkowo dobrze z relacji św. biskupa Hipolita Rzymskiego. Dowiadujemy się od niego, że był niewolnikiem rzymianina Aureliusza Karpofora, który go wyzwolił i wychował w wierze. Kalikst założył kantor bankowy, w którym lokowała pieniądze ludność chrześcijańska; niestety, na skutek niewłaściwie prowadzonej rachunkowości doprowadził go do upadku, za co został skazany na ciężkie roboty; wkrótce uwolniony dzięki wstawiennictwu współwyznawców rozpoczął na nowo prowadzenie kantoru. Jednak niedługo po tym za wtargnięcie w szabat do synagogi w poszukiwaniu zbiegłego dłużnika został skazany przez prefekta Rzymu na katorżniczą pracę w kopalniach na Sardynii. Ale, jak wspomina św. Hipolit, Kalikst miał życzliwych ludzi nawet na dworze cesarskim, dlatego wkrótce - tym razem dzięki wstawiennictwu Marcji, konkubiny cesarza Kommodusa - wyszedł na wolność i osiadł w Ancjum. W roku 199 w zamian za poparcie udzielone podczas elekcji, stał się zaufanym współpracownikiem papieża Zefiryna, który niebawem udzielił mu święceń, mianował swoim doradcą oraz zlecił nadzór nad niższym duchowieństwem. Kalikst musiał być wyjątkowo utalentowany, skoro papież oddał pod jego opiekę także nadzór nad cmentarzem przy via Appia, który znacznie powiększył i jak już było powiedziane, otrzymał jego imię.
Kaliksta darzono tak wielkim zaufaniem, że po śmierci Zefiryna w roku 217 właśnie on został uznany za jego godnego następcę. Ciekawe, że w tej "kampanii wyborczej" wygrał z bardzo uzdolnionym i intelektualnie stojącym wyżej od niego św. Hipolitem; ten odtąd będzie niechętnie ustosunkowany do Kaliksta. To właśnie w jego pismach znajdujemy najwięcej informacji o papieżu-męczenniku.
Czas, w którym przyszło św. Kalikstowi sprawować urząd następcy św. Piotra, był bardzo niebezpieczny dla Kościoła. Otóż od II w. w Rzymie chrześcijaninowi, który po chrzcie popełnił grzech ciężki, tylko raz przyznawano możliwość pokuty. Uważano, że Kościół nie ma prawa dopuszczać do Eucharystii grzesznika, który po chrzcie popełnił po raz drugi grzech śmiertelny. Zostawiano go wyłącznie Miłosierdziu Bożemu.
Podziel się cytatem
Biskupi podczas zebrania plenarnego w Gdańsku zatwierdzili nowy 4-osobowy skład zarządu Fundacji Świętego Józefa KEP. Nową prezes Fundacji została Magdalena Bogdan, psychoterapeutka i psycholog, dotychczasowa delegatka ds. ochrony w zakonie dominikanów.
Na czele Fundacji ponownie stanie kobieta - psychoterapeutka i psycholog Magdalena Bogdan. Do Zarządu powołano także przedstawicielkę zakonów żeńskich - s. Emmanuelę Sikorską, zakonnika - ks. Zygmunta Kostkę oraz przedstawiciela duchowieństwa diecezjalnego - ks. Michała Turkowskiego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
