W Kościele katolickim w niedzielę obchodzona jest uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata. Kończy ona rok liturgiczny. Oznacza to, że za tydzień rozpocznie się Adwent, a wraz z nim także nowy rok duszpasterski.
Encykliką „Quas primas” z 11 grudnia 1925 r., wydaną na zakończenie roku jubileuszowego 1600-lecia soboru nicejskiego, papież Pius XI ustanowił święto Chrystusa Króla Wszechświata. Nakazał, aby we wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu.
W 1969 r. papież Paweł VI podniósł święto do rangi uroczystości. Początkowo obchodzono ją w ostatnią niedzielę października. Po reformie Soboru Watykańskiego II przeniósł jej termin na ostatnią niedzielę roku liturgicznego.
Celem obchodów jest uświadomienie wiernym, że Chrystus jest Królem całego stworzenia – wszechświata. Zgodnie z nauką Kościoła katolickiego królestwo Jezusa dotyczy wszystkich narodów, miejsc i czasów.
„Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: Oto tu jest albo: tam. Oto bowiem królestwo Boże jest pośród was” – napisał Łukasz Ewangelista, cytując Chrystusa.
Tego dnia Kościół wskazuje, że królowanie Chrystusa jest służbą aż do złożenia na krzyżu ofiary ze swego życia.
Reklama
Tronem, na którym zasiada Jezus, jest krzyż, bo Jezus „nie przyszedł, by panować nad ludami i krajami, lecz by uwolnić ludzi z niewoli grzechu i pojednać ich z Bogiem” – powiedział papież Benedykt XVI podczas rozważania przed modlitwą „Anioł Pański” 26 listopada 2006 r.
Apokalipsa – ostatnia księga Nowego Testamentu ukazuje Chrystusa jako zasiadającego na tronie, któremu cześć oddaje całe stworzenie. W ikonografii od starożytności Syn Boży przedstawiany jest jako Pantokrator, czyli Wszechwładca mający za podnóżek ziemię lub trzymający jej glob w dłoni.
Zgodnie z decyzją Konferencji Episkopatu Polski uroczysta proklamacja „Aktu przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana” odbyła się 19 listopada 2016 r. w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Następnego dnia akt został odnowiony we wszystkich świątyniach katolickich w Polsce. Była to odpowiedź na prośby ruchów intronizacyjnych w Polsce.
Decyzją papieża Franciszka od 2021 r. w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata obchodzone są Światowe Dni Młodzieży na szczeblu diecezjalnym. Jest to jeden z elementów przygotowania do kolejnego spotkania młodych z całego świata, które zaplanowano w 2027 r. w Seulu.
Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata kończy w Kościele katolickim rok liturgiczny. Oznacza to, że za tydzień rozpocznie się okres przygotowania się do Bożego Narodzenia, czyli Adwent. Wraz z nim zaczyna się nowy rok liturgiczny i duszpasterski 2025/2026 pod hasłem „Uczniowie-misjonarze”. (PAP)
1. W ostatnich godzinach życia Chrystus powiedział: "
Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na
świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha
mojego głosu" (J 18, 37). Za kilka godzin umierał na krzyżu jak przestępca,
a nad głową miał "winę" wypisaną w trzech językach: "To jest król...". Ci, co stali pod krzyżem wyśmiewali się z tego tytułu. Tymczasem
całe życie Jezusa od kołyski, stajenki aż po śmierć znaczone było
tajemnicą godności królewskiej. Narodził się w Betlejem. Przybyli
do Niego uczeni mędrcy, chodzący w glorii królów. Jako królowi, złożyli
Mu dary. A kiedy schodził ze świata, też miał koronę na głowie, ale
ta była koroną boleści, udręczenia, męki. Nawet ostatni fizyczny
ślad przybity do krzyża - zawiera tę tajemnicę wyrażoną w słowach
zapisanych na polecenie Piłata: "Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski".
2. Korona jest symbolem władzy. Niekoniecznie kojarzy
się dobrze. Często przypieczętowywała ona niejedną niegodziwość,
masakrę niewinnych i krzywdę wielu. Królem czterech stron świata
kazał się nazywać w XXIII w. przed Chrystusem władca Akkadu - Sargon
I. Faraonów egipskich mianowano królami Południa i Północy i synami
bogów. Władcy starożytnej Asyrii, a później Persji nosili tytuły
króla królów. Pamiętamy też długie tytuły nowożytnych cesarzy i królów.
Kiedy spojrzeć na nie z odległości wieków, wszystkie wydają się małe,
śmieszne i puste. Chrystus przyszedł oczyścić koronę, by nadać jej
pełnię. Pokazał, że królować, znaczy służyć, być oddanym, szukającym,
kochającym. Zupełnie jak pasterz idący na czele stada...
3. Najczęściej tak jest, że władcy pamiętają o obowiązku
służby, który wynika z posiadanej władzy i noszonej korony. Później
widzą w ludzie powód swojej udręki i kłopotów. Skąd my to znamy?
Dobrze więc, że przy końcu roku kościelnego ukazuje się nam przykład
Chrystusa Króla, o którym Prefacja mszalna mówi, że Jego królestwo
jest królestwem "prawdy i życia, świętości i łaski, królestwem sprawiedliwości
i pokoju". Kościół przypomina godność Chrystusa i powinność służenia
każdemu. Po to, by przezwyciężać w sobie przejawy pychy. By oderwać
się od swojego "królestwa" i dostrzec jeszcze inne wartości, które
wypływają z wiary. A każdy chrześcijanin jest powołany do świętości,
to znaczy do życia Błogosławieństwami.
4. "Chrystus Wodzem, Chrystus Królem, Chrystus, Chrystus
Władcą nam!" - słowa tej pieśni śpiewa się w XXXIV Niedzielę w ciągu
roku. Jest to uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata. Znak, że
kończy się rok kościelny i niedługo zacznie się Adwent. Uroczystość
tę ustanowił papież Pius XI w Roku Jubileuszowym 1925, wyznaczając
jej obchód na niedzielę przed uroczystością Wszystkich Świętych.
W nowym kalendarzu liturgicznym uroczystość Chrystusa Króla została
przesunięta na ostatnią niedzielę roku kościelnego, aby podkreślić
prawdę, iż Chrystus na końcu czasów przekaże Ojcu Niebieskiemu wieczne
i powszechne królestwo. Ideę królewskiej godności Chrystusa można
odnaleźć już w starych obchodach liturgicznych, jak Epifania czy
Niedziela Palmowa.
25 listopada Kościół wspomina w liturgii świętą Katarzynę Aleksandryjską, dziewicę i męczennicę. Katarzyna żyła w IV wieku w Egipcie. Według przekazów, była córką króla Aleksandrii. Wyróżniała się nieprzeciętną inteligencją, ale i nadmierną dumą. Przypadek zrządził, że po śmierci rodziców na swojej drodze spotkała pustelnika, od którego usłyszała o Jezusie. To spotkanie pozostawiło trwały ślad w jej życiu, bowiem postanowiła zostać chrześcijanką.
O jej życiu wiemy głównie z przekazów i legend. Jedna z nich mówi, że podczas święta ofiarnego dla jednego z rzymskich bóstw swoją elokwencją wprawiła w zakłopotanie cesarza Maksencjusza. Zdenerwowany cesarz kazał wezwać na dwór 50 filozofów i mistrzów retoryki, aby ci dyskutowali z młodą chrześcijanką na temat religii bóstw rzymskich i chrześcijaństwa. Legenda mówi, że Katarzyna z takim mistrzostwem i w tak przekonywujący sposób zaprzeczała argumentom mędrców, że w efekcie wszyscy przeszli na chrześcijaństwo.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok stwierdzający, że Polska ma obowiązek uznać zawarte w Niemczech tzw. małżeństwo dwóch mężczyzn.
Tłem sprawy jest sytuacja dwóch mężczyzn, obywateli Polski, którzy zawarli związek „małżeński” w Berlinie w 2018 roku, zgodnie z tamtejszym prawem (w Niemczech tzw. małżeństwa osób tej samej płci zostały zalegalizowane w 2017 roku). Następnie mężczyźni złożyli wniosek do polskiego Urzędu Stanu Cywilnego dla miasta stołecznego Warszawy o transkrypcję aktu zawarcia „małżeństwa”, czyli o urzędowe przeniesienie treści zagranicznego dokumentu aktu „małżeństwa” do polskich ksiąg stanu cywilnego. Jako że polskie prawo nie zna instytucji „małżeństwa osób tej samej płci”, a transkrypcja naruszałaby podstawowe zasady polskiego porządku prawnego (art. 18 Konstytucji RP z 1997 roku, zgodnie z którym małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny znajduje się pod ochroną Rzeczypospolitej), kierownik Urzędu Stanu Cywilnego wydał decyzję odmowną.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
