Dzień 31 maja, uroczystość Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, był czasem radosnego Te Deum za kapłańskie jubileusze. W słoneczne przedpołudnie abp Adam Szal zaprosił swoich współbraci świętujących 40-lecie kapłaństwa do swojego domu. Przy kawie i herbacie, w miłej atmosferze kapłani mieli czas na snucie refleksji o tym, co było, z czym zmagają się aktualnie i co ich jeszcze czeka w czas jesieni życia. Następnie jubilaci przybyli do stołu Eucharystii, która miała miejsce w kaplicy seminaryjnej, czyli w miejscu, gdzie przed laty spędzili sześć lat, zastanawiając się nad trafnością wyboru drogi. Kaznodzieja, ks. Zbigniew Suchy, „uposażył” ich w święty olej, którego komponentami były 4 składniki; mirra – symbol cierpliwości i ofiary; wonna trzcina – zachęta do pięknych słów i unikania tego, co mogłoby ranić bliźniego; cynamon – ostrzeżenie przed pokusą kształtowania bliźniego na miarę własnych oczekiwań, i wreszcie kasja – symbol woni, której ujawnienie związane jest z gorącością, przez co zostali zachęceni do ożywienia swojej gorliwości sprzed 40 lat. Po Eucharystii jubilaci wraz z alumnami przeżywali déja vu swoich kleryckich czasów.
Reklama
Nie był to jednak koniec świętowania, bowiem w godzinach wieczornych w katedrze przemyskiej odbyła się jeszcze jedna uroczystość, na którą złożyło się kilka kapłańskich jubileuszów: 55-lecie święceń kapłańskich abp. Józefa Michalika; 30-lecie kapłaństwa bp. Stanisława Jamrozka, a ponadto kapłani wyświęceni w 1994 roku obchodzili swój srebrny jubileusz. Wszyscy wspólnie zgromadzili się przy ołtarzu, by pod przewodnictwem Metropolity sprawować ofiarę eucharystyczną, dla której zostali przed laty ustanowieni. Homilię tego dnia wygłosił abp Józef Michalik, przypominając o ważnej prawdzie, że „przez wiarę powinniśmy być świadomi tego, że w wypełnianiu kapłańskiej misji ksiądz przestaje być sobą, ale staje się Chrystusem, pośrednikiem wobec Ojca i bierze na siebie trud zadośćuczynienia za grzechy swoje i powierzonego mu ludu”.
Posługa kapłańska to niewątpliwie wielka i odpowiedzialna misja, zwłaszcza w dzisiejszych niełatwych czasach. Daje się zauważyć silną falę ataków na Kościół, księży i podważanie tego, co najświętsze. Dlatego tak bardzo powinniśmy wspierać duchownych i modlić się o świętość osób przeznaczonych na wyłączną służbę Bogu. W tak uroczystych chwilach, jakimi są jubileusze, powinniśmy także złożyć Bogu dziękczynienie za dar świadków Chrystusa, którzy mimo wielu trudów i przeciwności pracują ciężko dla rozszerzania Królestwa Bożego na ziemi. Wszystkim jubilatom serdecznie gratulujemy wytrwałości i odwagi w podążaniu drogą za Chrystusem i życzymy wszelkich łask Bożych i opieki Najświętszej Maryi Panny.
Warto również wspomnieć i poprosić o modlitwę za tych, którzy do kapłaństwa się przygotowują lub tę drogę rozważają, aby nie zabrakło im wiary w to, że podążają za Chrystusem na wzór apostołów i aby pewnego dnia doczekali tak wyjątkowej chwili kolejnego okrągłego jubileuszu, tak jak ich starsi bracia w wierze.
Bp Marian Rojek poświęcił odnowiony obraz Matki Bożej Wniebowziętej
Piękny jubileusz świętowała 24 września br. parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdeszynie. 90 lat jej istnienia przypieczętowała w tym dniu uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem pasterza diecezji zamojsko-lubaczowskiej bp. Mariana Rojka, który stanął przy ołtarzu w gdeszyńskiej świątyni wraz z kapłanami pracującymi nigdyś na terenie parafii-jubilatki: ks. Antonim Fuławką, ks. Franciszkiem Kasprzykiem, ks. Tadeuszem Maciejko i ks. Andrzejem Wysokińskim. Nie zabrakło także kapłanów z dekanatu Grabowiec z ks. dziekanem Zygmuntem Żółkiewskim na czele, licznych gości, a przede wszystkim parafian. W jubileuszowej Mszy św. uczestniczyli również reprezentanci Szwadronu Ułanów Ziemi Tomaszowskiej w barwach 1. Pułku Kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza, którzy przynieśli pięknie odrestaurowany obraz Matki Bożej Wniebowziętej, przed którym przez lata modlili się gdeszynianie. Wszystkich powitał serdecznie proboszcz ks. Ryszard Ostasz, który poprosił Pasterza diecezji o sprawowanie Eucharystii w intencjach parafii.
- Każdy jubileusz, a szczególnie tak wielki, jak ten dzisiaj przeżywany, zachęca nas do wdzięczności, bo przez te lata ciągle towarzyszyła nam Boża Opatrzność, Boża łaska - mówił na początku Mszy św. Ksiądz Biskup. W homilii, przypominając historię miejscowej parafii, bp Marian Rojek zauważył, że jej powstanie i funkcjonowanie dokonywało się przez osoby, którym można było przypisać „Boże szaleństwo”. To byli „Boży Szaleńcy”, którzy poszli zdecydowanie za myślą utworzenia parafii. Nawiązując do ich życiorysów, a także Ewangelii z dnia, bp Marian Rojek przypomniał, że każdy, kto jest uczniem Chrystusa musi się liczyć z obecnością krzyża w swoim życiu. Historia parafii Gdeszyn jest także naznaczona krzyżami, ale i miłością, która przez nie się wyrażała i uwiarygodniała. „Wspólnota Chrystusowego Kościoła musi nie tylko żyć świadomością trudnej i wymagającej miłości wobec Boga i bliźniego, ale ma się pozwalać nieść mocą tej duchowej tradycji jaka tu, pośród Was, jest obecna (...) - nauczał Ksiądz Biskup. - Trzeba opierać swoje moralne działanie na czystym sumieniu i liczyć na wstawiennictwo Maryi, świętych, patronów i szczególnego Patrona tej parafii”. Zachęcając zgromadzonych do wierności Chrystusowi, wołał: „Proszę Was, proszę Was - przez Boże miłosierdzie - bądźcie, jak Maryja, gotowi do składania świętej ofiary w Waszym życiu; nie bierzcie wzoru z tego świata, ale przemieniajcie Wasze patrzenie na wszystko, zawsze rozpoznając jaka jest Boża wola i co w moim życiu jest zgodne z Bożą wolą. Uświęcajcie się w tym, co jest dobre i doskonałe. I proście Tego, który tu pośród Was pasterzował, aby on Wam uprosił tę łaskę szczególnej wierności”.
Wśród darów ołtarza znalazł się tego dnia odnowiony obraz Matki Bożej Wniebowziętej, który pod koniec Eucharystii został poświęcony przez Pasterza diecezji. Dziękując Księdzu Biskupowi za ten akt i sprawowanie jubileuszowej Eucharystii ks. Ostasz zwrócił się także ze słowami wdzięczności do obecnych na uroczystości kapłanów, którzy niegdyś pracowali w Gdeszynie. Każdy z nich otrzymał wizerunek bł. ks. Zygmunta Pisarskiego oraz kwiaty. Bukiet kwiatów z gdeszyńskiego ogródka otrzymał również Ksiądz Biskup z rąk 91-letniej uczennicy bł. ks. Zygmunta, która ze wzruszeniem dziękowała Pasterzowi za obecność i prosiła o wsparcie Księdza Proboszcza, bo - jak mówiła - wiele mu Gdeszyn zawdzięcza. Pan kościelny natomiast podarował Pasterzowi słoik miodu z gdeszyńskiej pasieki z życzeniami osłodzenia biskupiej posługi w naszej diecezji. Tę wzruszającą uroczystość zakończyło pasterskie błogosławieństwo, po którym zaproszeni goście udali się do Szkoły Podstawowej im. bł. ks. Zygmunta Pisarskiego na wspólny posiłek, przed którym każdy mógł obejrzeć pamiątki związane z parafią i Patronem szkoły zgromadzone w jednej z jej sal.
Gdy media całego świata informowały w październiku 1984 r., że w Polsce agenci komunistycznej bezpieki zamordowali katolickiego kapłana, nikt nie przypuszczał, że jest to początek niezwykłego fenomenu - obok św. Jana Pawła II i św. Faustyny Kowalskiej ks. Jerzy Popiełuszko jest polskim świętym globalnym. Do jego grobu spontanicznie pielgrzymowało ponad 23 mln osób, w tym papieże, prezydenci i premierzy, politycy i ludzie kultury oraz zwyczajni ludzie ze wszystkich kontynentów. Relikwie męczennika czczone są w ponad tysiącu kościołach na całym świecie, w krajach tak odległych jak Uganda, Boliwia, Peru. 19 października przypada kolejna rocznica męczeńskiej śmierci bł. ks. Jerzego Popiełuszki.
Już pierwszej nocy po odnalezieniu zmasakrowanego ciała ks. Jerzego w konfesjonałach kościoła św. Stanisława Kostki na Żoliborzu zaczęły dziać się prawdziwe cuda - wspominają kapłani, którzy słuchali do świtu spowiedzi. Choć tłumy nie oblegają już świątyni, grób męczennika jest stale nawiedzany. Pod kościół wciąż podjeżdżają autokary z pielgrzymami z Polski i ze świata. - Wśród cudzoziemców przeważają Francuzi, Włosi i Amerykanie, ale niedawno była grupa z Kamerunu - mówi KAI pracownica Muzeum ks. Jerzego Popiełuszki, działającego od dekady w podziemiach świątyni. Co ciekawe, Francuzi pielgrzymowali tu najliczniej jeszcze na długo przed cudownym uzdrowieniem ich rodaka, które otwiera drogę do kanonizacji męczennika.
W rodzinie konieczna jest stała formacja religijna [Felieton]
2025-10-19 09:02
ks. Ryszard Staszak
ks. Łukasz Romańczuk
Prezydent Karol Nawrocki w czwartek w Łodzi wziął udział w Kongresie Przyszłości Narodowej. Powołał tam Radę Młodzieży i zapowiedział, że będzie wsłuchiwał się w jej głos. Zapytany czym jest nowoczesny patriotyzm powiedział: „Patriotyzm jest po prostu miłością do Ojczyzny, do wspólnoty narodowej, do narodu i do wartości, które stoją za tym narodem. Niezależnie od tego, jaki to jest wiek, to emocja jest ta sama”.
W zeszłym tygodniu pisałem o tym, że największą siłą i gwarancją bytu narodowego jest rodzina. Jaka rodzina taki Kościół i takie państwo. W naszych czasach trzeba jej szczególnie bronić, zwłaszcza patrząc na to jak wiele małżeństw się rozpada, dlatego dziś chciałbym rozwinąć tę myśl. Kościół docenia wartość rodziny i pomaga w jej funkcjonowaniu – wpaja dobre wartości, przygotowuje młodych do małżeństwa, prowadzi poradnie życia rodzinnego działające przy parafiach. Motywem zawarcia małżeństwa powinna być miłość. Decyzję podejmują młodzi biorąc pod uwagę rady życzliwych im ludzi, zwłaszcza rodziców. Miłość jako centralna wartość w małżeństwie dotyczy i ducha i ciała. Katolik kocha w myśl nakazu ewangelicznego – „Miłuj bliźniego jak siebie samego” czyli kocha siebie i jest szczęśliwy - i to szczęście daje drugiej osobie, jako dar ofiarny. Miłość ta dojrzewa przez lata w ramach wspólnie przeżywanych radości, smutków trosk i ciężarów życia. Jest drogą do pełni człowieczeństwa jako celu ludzkiego życia. Małżeństwo to najbardziej pierwotny związek dwojga osób różnej płci, zgodnie z wolą Stwórcy: „Mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swoją żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem” [Rdz 2,24]. Chrystus uświęcił związek małżeński swoją łaską, podnosząc małżeństwo do godności sakramentu. Jest faktem, że wiele małżeństw współcześnie się rozpada. Z różnych stron uderzają w nie niszczące fale zła. Trzeba to zagrożenie widzieć i się przed nim odpowiednio zabezpieczyć, aby uniknąć tragedii rozbicia wspólnoty ducha i ciała, jaką jest małżeństwo chrześcijańskie. Małżeństwu zagrażają: brak przygotowania do życia we wspólnocie, niezdrowy klimat społeczny, trudności związane z mieszkaniem, brak pracy, egoizm, brak ducha ofiary, choroby, niedobór psychiczny oraz brak łaski Bożej. W ostatnich latach model rodziny znacznie się zmienił. Dawniej rodzina była duża, stanowiła często wspólnotę pracy, a jej życie toczyło się wg ustalonych zwyczajów. Rodzina była wówczas względnie stabilna. Dziś rodzice pracując często pozostawiają dzieci bez opieki, dlatego współczesna rodzina potrzebuje więzi duchowej - jako istotnego spoidła jej jedności, gdyż inne więzy często nie istnieją. Zmianie uległa również pozycja kobiety, dawny układ – mąż głową, żona sercem rodziny - zmienił się radykalnie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
