Reklama

Zdrowie

Domowe preparaty na komary

Czy jest jakikolwiek nieszkodliwy dla człowieka środek na komary? Okazuje się, że tak!

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Letni koszmar powrócił – komary znów atakują i kłują. W sklepach znajdziemy wiele chemicznych preparatów odstarszających owady, ale nie zawsze są one bezpieczne. Pomocne w walce z komarami mogą być: naturalna kawa, przyprawy kuchenne, popularne zioła z ogrodu i łąki oraz naturalne olejki zapachowe, stosowane w niewielkich ilościach.

Olejki

Olejki syntetyczne nie mają działania ochronnego i mogą wywołać reakcje alergiczne. Olejki eteryczne również mogą spowodować uczulenie, szczególnie w słoneczny i upalny dzień. Podczas ich nakładania należy omijać okolice oczu, ust, nosa, rany i zadrapania na skórze. Należy zachować dużą ostrożność, gdy stosuje się aromaty w obecności dzieci, zwłaszcza niemowląt. Olejki można mieszać ze sobą, takie kombinacje nie podnoszą jednak ich skuteczności.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Najlepsze działanie odstraszające komary mają olejki: migdałowy, cytrynowy, cynamonowy, waniliowy, goździkowy albo eukaliptusowy. Sam olejek (np. goździkowy) można wetrzeć w wewnętrzną stronę nadgarstków lub dodać do balsamu do ciała i nakładać na miejsca, gdzie najwięcej się pocimy – w zgięciach łokci, nadgarstków, kolan, na karku. Nie należy smarować nim całego ciała – pomoże to zapobiec niechcianym reakcjom alergicznym.

Olejki mają krótkie działanie, dlatego trzeba je stosować ponownie po upływie 30-60 minut. Nie powinno się ich łączyć z preparatami do opalania.

Ocet

Reklama

Ocet jabłkowy (tylko naturalny) lub ocet spirytusowy rozcieńczyć wodą (1:1). Otrzymanym opłynem należy spryskać ubranie, plecak, leżak, krzesło... Wrażliwą skórę opryskaną octem umyć wodą z mydłem.

Ziołowy preparat na bazie alkoholu

3-4 łyżki mieszanki suszonych ziół mięty, lawendy oraz zmiażdżonych goździków zalać filiżanką wrzącej wody, gotować na małym ogniu pod przykryciem przez 3-5 minut. Ostudzić, przecedzić i dodać pół filiżanki czystego alkoholu (min. 70%), np. etanolu. Tym płynem spryskiwać odsłonięte fragmenty skóry. Przechowywać go w lodówce. Alkohol wysusza skórę, dlatego trzeba ją wcześniej natłuścić.

Domowy preparat z piołunu

Do termosu wsypać 1,5 łyżki rozdrobnionych liści piołunu, zalać 0,5 l wrzącej wody. Po 30 minutach przecedzić, przelać do rozpylacza. Zraszać odsłoniętą skórę, włosy, ubranie, otaczające nas przedmioty. Zamiast liści można też użyć korzeni tego popularnego chwastu (szklanka pokrojonych korzeni na 1,5 l wrzącej wody). Napar ma jasnożółty kolor.

Roztwór z oleju kokosowego, soku aloesu i olejków eterycznych

Gruby liść aloesu wymyć, odciąć kolce, zmielić i przez płótno/gazę wycisnąć sok. Do 5 łyżek (75 ml) płynnego tłuszczu kokosowego dodać łyżkę soku z aloesu, po 5-7 kropli olejków: goździkowego, z mięty pieprzowej i geranium. Dokładnie wymieszać. Roztworem smarować odsłonięte części ciała. Olej kokosowy łatwo się wchłania i nie brudzi ubrań, a sok z aloesu nawilża skórę. Preparat przechowywać w szczelnie zamkniętym słoiku w ciemnym miejscu przez 3-4 tygodnie.

Preparat z naturalnych olejków eterycznych

Wymieszać naturalne olejki eteryczne: 4 części olejku cytrynowego, 1 część goździkowego i 1 część cedrowego. Mieszankę należy przygotować przed spacerem i nanieść ją na zgięcia w: nadgarstkach, łokciach, kolanach, na kark i stopy, lub spryskać nią odsłonięte części ciała. Olejki mają krótkotrwałe działanie.

Z olejków na bazie alkoholu

Wymieszać filiżankę żytniej wódki (lub innego żytniego alkoholu) i łyżkę olejku o zapachu odstraszającym komary. Alkohol przelać do butelki z atomizerem, dodać olejek, zamknąć butelkę i energicznie nią potrząsać. Przed spryskaniem skóry należy przetestować preparat na jej małej powierzchni (najlepiej w zgięciu łokcia lub na karku).

2020-07-21 12:05

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jak pomóc w chorobie Alzheimera

2025-11-04 13:44

Niedziela Ogólnopolska 45/2025, str. 72-73

[ TEMATY ]

porady

Adobe Stock

Najlepsze rezultaty uzyskuje się przy zastosowaniu dwóch metod jednocześnie: farmakologicznej i terapeutycznej. Dodatkowo istnieje wiele możliwości wsparcia naturalnego.

Coraz więcej osób na całym świecie zmaga się z demencją, duża część z nich cierpi na chorobę Alzheimera. W Polsce to co najmniej pół miliona osób. Utrudnia ona, a na pewnym etapie uniemożliwia samodzielne funkcjonowanie. Opieka nad taką osobą może być trudna, a nawet ponad siły opiekuna. Choroba może dawać znać o sobie nawet 10 lat wcześniej, wiadomo też, że można co najmniej spowolnić jej rozwój, a szeroką profilaktykę zalecić osobom z grupy ryzyka.
CZYTAJ DALEJ

Najważniejsza świątynia świata

2025-11-04 13:44

Niedziela Ogólnopolska 45/2025, str. 20

[ TEMATY ]

homilia

Liturgia Tygodnia

Rembrandt – Wypędzenie przekupniów z świątyń

Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout.

Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout. W czasach napiętych terminarzy czy nadużywania social mediów, które trzymają nas w napięciu, a potem pozostawiają w stanie zbliżonym do stuporu lub depresji, to normalne. Bardzo potrzebujemy „świętego spokoju”. Nie zawsze jednak jest on ideałem ewangelicznym. Jeśli chcę zachować dobrostan, nie mogę odwracać głowy od ludzkiej krzywdy, która dzieje się na moich oczach. Nie wolno mi nie reagować, nawet wzburzeniem, gdy trzeba kogoś ostrzec przed niebezpieczeństwem, obronić przed agresorem czy zaangażować się w schwytanie złoczyńcy. Nie mogę wtedy powiedzieć: „to nie moja sprawa”, „od tego są inni”albo „co mnie to obchodzi”. To tchórzostwo. Tak rozumiany „święty spokój” jest nieprawością albo tolerancją zła. Jak mógłbym przymykać oko, gdyby ktoś popychał bliźniego na drogę upadku. Czy jest godziwe nieodezwanie się przy stole – dla zachowania pozytywnych wibracji – kiedy trzeba bronić ludzkiej i Bożej prawdy? Czy milczenie w sytuacji kpiny z dobra, altruizmu czy świętości jest godne chrześcijanina? Czy kumplowskie poklepywanie po ramieniu w imię „przyjaźni”, kiedy trzeba koledze zwrócić uwagę, upomnieć go lub nawet nim wstrząsnąć, uznamy za cnotę? Nawet kłótnia może być święta! Wszak istnieje święte wzburzenie. Jan Paweł II krzyczał do nas wniebogłosy, upominając się o świętość małżeństwa i rodziny oraz o ewangeliczne wychowanie potomstwa. Współczesna tresura, nakazująca tolerancję wszystkiego, wymaga sprzeciwu, czasem nawet konieczności narażenia się grupom uważającym się za wyrocznię. Jezus powiedział: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię (Łk 12, 49). To też Ewangelia. Myślę, że zdrowej niezgody na niecne postępki, zwłaszcza te wykonywane pod płaszczykiem „zbożnych” czynności czy „szczytnych celów”, uczy nas dzisiaj Mistrz z Nazaretu. Primum: zauważyć ten proces czający się we mnie. Secundum: być krytycznym wobec świata. W dzisiejszej Ewangelii Zbawiciel jest naprawdę zdenerwowany, widząc, co zrobiono z domem Jego Ojca. Nie używa gładkich słów i dyplomatycznych gestów. Zagrożona jest bowiem wielka wartość. Najważniejsza świątynia świata miała za cel ukazanie Oblicza Boga prawdziwego i przygotowanie do objawiania jeszcze wspanialszej świątyni, dosłownej obecności Boga wśród ludzi – Syna Bożego. Na skutek ludzkich kalkulacji stała się ona niemal jaskinią zbójców, po łacinie: spelunca latronum. Dlatego reakcja Syna Bożego musiała być aż tak radykalna. Jezusowy gest mówi: w tym miejscu absolutnie nie o to chodzi! „Świątynia to miejsce składania ofiar miłych Bogu. Pan Jezus złożył swojemu Przedwiecznemu Ojcu ofiarę miłości z samego siebie. Ta Jego miłość, w której wytrwał nawet w godzinie największej udręki, ogarnia nas wszystkich, poprzez kolejne pokolenia i każdego poszczególnie, kto się do Niego przybliża” (o. Jacek Salij). O to chodzi w autentycznym kulcie świątynnym.
CZYTAJ DALEJ

Szlakiem św. Maksymiliana Marii Kolbego

2025-11-09 12:28

[ TEMATY ]

pielgrzymka

św. Maksymilian Kolbe

Stalag IIIB Amtitz

Gębice

Archiwum Aspektów

W sobotę 8 listopada odbyła się piesza pielgrzymka ze Stargardu Gubińskiego do Gębic, szlakiem św. Maksymiliana Marii Kolbego, upamiętniająca jego wyjazd z obozu jenieckiego. Tą drogą ruszyło dzisiaj ponad 100 osób

W sobotę 8 listopada odbyła się piesza pielgrzymka ze Stargardu Gubińskiego do Gębic, szlakiem św. Maksymiliana Marii Kolbego, upamiętniająca jego wyjazd z obozu jenieckiego. Tą drogą ruszyło dzisiaj ponad 100 osób

Ponad 100 pielgrzymów, a wśród nich bp Adrian Put, przeszło trzykilometrowy szlak obozowy modląc się za zmarłych jeńców z dawnego obozu jenieckiego Stalag IIIB Amtitz, który znajdował się w dzisiejszych Gębicach.

W sobotę 8 listopada odbyła się piesza pielgrzymka ze Stargardu Gubińskiego do Gębic, szlakiem św. Maksymiliana Marii Kolbego, upamiętniająca jego wyjazd z obozu jenieckiego. W tym roku wydarzenie odbyło się po raz trzeci, a pielgrzymom towarzyszył bp Adrian Put. 
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję