Chcemy, żeby to poletko kwiatów było symbolem naszego utożsamienia się z tymi wszystkimi ludźmi, którzy chcieliby tu być z nami, lecz nie mogą – powiedział ks. Krzysztof Sendecki, dyrektor hospicjum.
W Darłowie darczyńcy, wolontariusze i pracownicy Domu Hospicyjno-Opiekuńczego Caritas im. bp. Czesława Domina zainaugurowali po raz 11. kampanię na rzecz hospicjum pn. „Pola Nadziei”. Akcję sadzenia cebulek żonkili poprzedziła Msza św. w kaplicy domu pod przewodnictwem bp. Edwarda Dajczaka. Towarzyszyli mu kapłani związani z hospicjum, a w Liturgii uczestniczyli pacjenci, pracownicy i wolontariusze, a także przedstawiciele samorządu, służb mundurowych, nadleśnictwa oraz Fundacji Charytatywne „Morze Miłości”.
W homilii bp Dajczak mówił o relacji z Bogiem, która przekracza powierzchowną pobożność, i staje się bliskością z Nim, a ta wyraża się w miłosierdziu. – Nie da się zamknąć miłości w przestrzeni dyskusji czy jakiegoś sympozjum, bo miłość jest życiem we wszystkich możliwych wymiarach. Bez niej człowiek cierpi, jest chory i nie potrafi sobie poradzić z życiem – stwierdził biskup. – Miłość jest zawsze zwycięska. Kiedy na nowo przywołamy ją do serca, kiedy uczynimy jej właściwe miejsce w naszym życiu.
Kampania „Pola Nadziei” służy propagowaniu idei opieki paliatywnej oraz wolontariatu, uwrażliwia społeczeństwo na problemy ludzi chorych i cierpiących. Celem akcji jest także zbiórka pieniędzy na rzecz hospicjów. Została zainicjowana ponad 30 lat temu w Wielkiej Brytanii, a od 1998 r. organizowana jest cyklicznie w całej Polsce. Tej jesieni rozpoczyna się XXVI edycja polskich „Pól Nadziei”. Jest to akcja dwuetapowa. Jesienią sadzone są cebulki żonkili, które stały się symbolem nadziei w walce z chorobami nowotworowymi, a wiosną wolontariusze za symboliczne datki wręczają żonkile np. w kościołach.
Ta świątynia przypomina nam o wyjątkowości spotkania człowieka z Bogiem, a jednocześnie o duchowym wymiarze tego spotkania – zaznaczył bp Krzysztof Zadarko.
W koszalińskiej katedrze 25 października odbyły się uroczystości 40-lecia poświęcenia świątyni. Eucharystii przewodniczył biskup diecezji Zbigniew Zieliński, a homilię wygłosił biskup pomocniczy Krzysztof Zadarko. Podkreślił on m.in. rolę głównego kościoła w diecezji. – Katedra jest wyjątkowym miejscem, naznaczonym misją biskupa. To tutaj przewodniczy on liturgii i stąd naucza. Dlatego nazywamy tę świątynię matką wszystkich kościołów w diecezji – powiedział i wymienił najważniejsze liturgie w roku, m.in. Mszę krzyżma czy Triduum Paschalne. Dodał, że mury tej świątyni zostały pokropione wodą święconą, olej został wylany na ołtarz i na ściany, co ma uświadamiać, że ten dom ma tylko jeden cel: oddawanie chwały Bogu.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout. W czasach napiętych terminarzy czy nadużywania social mediów, które trzymają nas w napięciu, a potem pozostawiają w stanie zbliżonym do stuporu lub depresji, to normalne. Bardzo potrzebujemy „świętego spokoju”. Nie zawsze jednak jest on ideałem ewangelicznym. Jeśli chcę zachować dobrostan, nie mogę odwracać głowy od ludzkiej krzywdy, która dzieje się na moich oczach. Nie wolno mi nie reagować, nawet wzburzeniem, gdy trzeba kogoś ostrzec przed niebezpieczeństwem, obronić przed agresorem czy zaangażować się w schwytanie złoczyńcy. Nie mogę wtedy powiedzieć: „to nie moja sprawa”, „od tego są inni”albo „co mnie to obchodzi”. To tchórzostwo. Tak rozumiany „święty spokój” jest nieprawością albo tolerancją zła. Jak mógłbym przymykać oko, gdyby ktoś popychał bliźniego na drogę upadku. Czy jest godziwe nieodezwanie się przy stole – dla zachowania pozytywnych wibracji – kiedy trzeba bronić ludzkiej i Bożej prawdy? Czy milczenie w sytuacji kpiny z dobra, altruizmu czy świętości jest godne chrześcijanina? Czy kumplowskie poklepywanie po ramieniu w imię „przyjaźni”, kiedy trzeba koledze zwrócić uwagę, upomnieć go lub nawet nim wstrząsnąć, uznamy za cnotę? Nawet kłótnia może być święta! Wszak istnieje święte wzburzenie. Jan Paweł II krzyczał do nas wniebogłosy, upominając się o świętość małżeństwa i rodziny oraz o ewangeliczne wychowanie potomstwa. Współczesna tresura, nakazująca tolerancję wszystkiego, wymaga sprzeciwu, czasem nawet konieczności narażenia się grupom uważającym się za wyrocznię. Jezus powiedział: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię (Łk 12, 49). To też Ewangelia. Myślę, że zdrowej niezgody na niecne postępki, zwłaszcza te wykonywane pod płaszczykiem „zbożnych” czynności czy „szczytnych celów”, uczy nas dzisiaj Mistrz z Nazaretu. Primum: zauważyć ten proces czający się we mnie. Secundum: być krytycznym wobec świata. W dzisiejszej Ewangelii Zbawiciel jest naprawdę zdenerwowany, widząc, co zrobiono z domem Jego Ojca. Nie używa gładkich słów i dyplomatycznych gestów. Zagrożona jest bowiem wielka wartość. Najważniejsza świątynia świata miała za cel ukazanie Oblicza Boga prawdziwego i przygotowanie do objawiania jeszcze wspanialszej świątyni, dosłownej obecności Boga wśród ludzi – Syna Bożego. Na skutek ludzkich kalkulacji stała się ona niemal jaskinią zbójców, po łacinie: spelunca latronum. Dlatego reakcja Syna Bożego musiała być aż tak radykalna. Jezusowy gest mówi: w tym miejscu absolutnie nie o to chodzi! „Świątynia to miejsce składania ofiar miłych Bogu. Pan Jezus złożył swojemu Przedwiecznemu Ojcu ofiarę miłości z samego siebie. Ta Jego miłość, w której wytrwał nawet w godzinie największej udręki, ogarnia nas wszystkich, poprzez kolejne pokolenia i każdego poszczególnie, kto się do Niego przybliża” (o. Jacek Salij). O to chodzi w autentycznym kulcie świątynnym.
W Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi odbył się kolejny zjazd Ekumenicznej Szkoły Biblijnej. Wykłady wygłosili kard. Grzegorz Ryś, prof. Kalina Wojciechowska oraz ks. Artur Aleksiejuk.
Modlitwę rozpoczynającą dzisiejsze wykłady poprowadził Pastor Leszek Wakuła z Kościoła Chrześcijan Baptystów w Łodzi.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.