Położona w sercu Kaszub jest – obok Kalwarii Zebrzydowskiej i Pacławskiej – najstarszą via dolorosa w Polsce. Została zbudowana w latach 1649-65 z inicjatywy wojewody malborskiego i założyciela Wejherowa Jakuba Wejhera. Po jego śmierci dzieło rozbudowy kontynuowali m.in. jego potomkowie, a także duchowni z okolicznych wsi oraz klasztoru w Oliwie. W tej intencji zbudowano kaplicę Bramy Oliwskiej, która jest miejscem powitania pielgrzymów przybywających od strony Oliwy. Dwadzieścia sześć barokowych kaplic kalwarii rozlokowano na wzgórzach w południowej części miasta, które nazwano tak, jak nazywają się odpowiadające im miejsca w Jerozolimie: Góra Oliwna, góra Syjon i góra Kalwaria. Aby odległości dzielące kapliczki dokładnie odpowiadały odległościom między przystankami drogi krzyżowej Chrystusa w Jerozolimie, jeden z zaprzyjaźnionych z Wejherem zakonników udał się z misją do Jerozolimy. Przywiózł także świętą ziemię, która znajduje się pod każdą z kapliczek.
Wzgórza kalwarii do dziś są miejscem odpustów, nabożeństw Drogi Krzyżowej i inscenizacji męki Pańskiej. Szczególną wartość dla rozwoju ruchu pielgrzymkowego tego miejsca miały dekrety papieskie ogłaszające możliwość uzyskania odpustu zupełnego. Pierwszy z nich pochodzi z 1661 r.
Pierwsza Droga Krzyżowa przeszła w tym miejscu w czerwcu 1654 r. W 1717 r. franciszkanie, aby uchronić miejscową ludność przed wynarodowieniem, rozpoczęli wydawanie modlitewników, tzw. kalwaryjek, w których modlitwy były drukowane po polsku. Modlitewnik Droga do Nieba zawiera różne przydatne dla pielgrzymów informacje, ale jego główną treścią są modlitwy, rozważania i pieśni dla każdej stacji.
Obecnie na kalwarii w ciągu roku celebrowanych jest pięć odpustów. Kaszubi, ze względu na to, jak ważną rolę odegrało to święte miejsce w swojej historii, nazywają je duchową stolicą Kaszub. Jedno z regionalnych porzekadeł mówi: „Kto za życia kalwarii nie obejdzie, ten po śmierci na kolanach obejść ją musi”. Od 2002 r. wystawiane jest tu misterium męki Pańskiej, w którym aktorzy, przebrani w stylizowane stroje, przedstawiają poszczególne wydarzenia Drogi Krzyżowej. /IC
Czynią szczególne dobro, a pomoc, którą otaczają ludzi, zasługuje na najwyższy szacunek i uznanie. W ich misji mieści się bardzo wiele różnorodnych zadań i jeden nadrzędny cel – uśmiech dziecka.
Maria i Władysław Ornowscy z Gdańska rozpoczęli swoją charytatywną misję jeszcze w latach 80. XX wieku. Pomagali potrzebującym przez cały okres stanu wojennego i po zmianie ustrojowej. W listopadzie 1996 r. oficjalnie powołali Fundację Pomocy Społecznej na rzecz Dzieci „Pan Władek”. Jej prezesem został Władysław Ornowski. Były to lata rodzącego się w Polsce kapitalizmu, dużego bezrobocia, masowych zwolnień i braku możliwości zakupu podstawowych produktów spożywczych, przemysłowych, a nawet ubrań. Małżeństwo z Gdańska podjęło początkowo wyzwanie docierania z pomocą do najmłodszych. Rozpoczęli swoją działalność z założeniem, że nie będą zbierać pieniędzy od firm, i nadal tak czynią. Działalność fundacji polega na zbiórce produktów i ich dystrybucji do potrzebujących, a dzięki oficjalnemu statusowi mogą korzystać z pomocy innych organizacji, firm, instytucji i osób prywatnych. Fundacja jest organizacją non-profit. Wielokrotnie nagradzana podczas licznych gali, może się poszczycić Nagrodą Prezydenta RP „Dla dobra wspólnego”. Z biegiem lat jej pomoc zaczęła trafiać do coraz szerszych grup społecznych, nie tylko z województwa pomorskiego, ale także m.in. zachodniopomorskiego, warmińsko-mazurskiego, w Bieszczady, a od lutego 2022 r. na Ukrainę. Do ukraińskich miast w ubiegłym roku przekazano ponad dwadzieścia transportów produktów. Organizatorem i kierowcą jest prezes Ornowski, który ma do pokonania ponad 800 km. W tegoroczne ferie zimowe wybiera się z pomocą Ukrainie po raz dwudziesty czwarty. Dotychczas żywność, ubrania, zabawki oraz wiele innych darów dotarło m.in. do żołnierzy na front wschodni i do szkół. Fundacja realizuje bardzo szeroką działalność i niesie różnorodną pomoc najbardziej potrzebującym, jak czytamy na stronie internetowej – „szlachetną i trudną misję, ucząc wrażliwości, otwarcia i dostrzegania potrzeb drugiego człowieka – szczególnie tego, który nie może sobie w życiu dać rady”. Dokarmia, ubiera ludzi, mebluje i wyposaża ich mieszkania, najmłodszym organizuje letni i zimowy wypoczynek, a w ciągu roku szkolnego – wycieczki. Fundacja niesie pomoc także seniorom i osobom samotnym, których dołączyła do grona osób objętych wsparciem. To tysiące obdarowanych osób i rozdana żywność warta setki milionów złotych. – Na biedę nie ma reguły. Chodzi swoimi drogami i często zaskakuje znienacka, nawet tych, którym dobrze się wiodło – powiedział w rozmowie z Dziennikiem Bałtyckim prezes fundacji Władysław Ornowski. Więcej na: www.fundacjapan wladek.pl .
Biskup Legnicki Andrzej Siemieniewski napisał specjalny list do osób dotkniętych niedawną tragedią w Jeleniej Górze.
Ordynariusz diecezji legnickiej zapewnia w nim m.in. o modlitwie za zmarłą w Jeleniej Górze dziewczynkę, jej rodzinę a także za tych, którzy przyczynili się do jej śmierci.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
