Przygotowania do tej szczególnej chwili trwały sześć lat. To czas wypełniony modlitwą, studiami na UPJPII w Krakowie i licznymi praktykami duszpasterskimi. Patronem rocznika są polscy franciszkanie, misjonarze-męczennicy z Pariacoto: bł. Zbigniew Strzałkowski – w swej posłudze dużo czasu poświęcał na opiekę nad chorymi – oraz bł. Michał Tomaszek – jego miłość do muzyki i śpiewu pomagała mu w nawiązywaniu dobrych relacji z młodzieżą.

Za publikacją, poświęconą tegorocznym neoprezbiterom, informujemy, że: „Rocznik rozpoczął formację pod opieką ks. prefekta Dariusza Suska i ojca duchownego ks. dr. Mirosława Smyraka. Od drugiego roku formacji rocznikiem kierowali prokurator ks. Rafał Marciak, a także ojciec duchowny ks. dr Bogusław Kastelik. Na czwartym roku odpowiedzialnym za rocznik został ks. dr Sławomir Kołata. Przez ostatni rok posługę ojca duchowego pełnił ks. Marek Suder. Funkcję rektora seminarium sprawował na początku formacji ks. prof. dr hab. Janusz Mastalski, obecny biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej. Następnie, przez okres trzech i pół roku, funkcję rektora piastował ks. dr Andrzej Tarasiuk. Od lipca 2022 r. rektorem krakowskiego seminarium jest ks. dr Michał Kania”. Warto dodać, że jest to rocznik, w którego doświadczenie wpisał się czas pandemii i wynikające stąd ograniczenia i trudności.

Zgodnie z programem w ostatnim roku przygotowań do kapłaństwa diakoni realizowali roczne praktyki w wybranych parafiach, a bezpośrednio przed święceniami prezbiteratu przygotowywali się, odprawiając tygodniowe rekolekcje.

„Nie ulega wątpliwości, że współczesna posługa kapłańska musi zmagać się z całym szeregiem rozmaitych wyzwań, które stanowią efekt przemian gospodarczych i społecznych, zachodzących na całym świecie...” – stwierdza w słowie skierowanym do tegorocznych neoprezbiterów ks. rektor Michał Kania i przekonuje: „Tym większa Wasza rola – kapłanów, którzy winni poświęcić wszystkie posiadane siły i środki do tego, aby utwierdzić wspólnotę w przekonaniu o tym, że pewne rzeczy są nienaruszalne i są czymś, na czym można budować swoją postawę moralną. Taką opoką jest obecność Boga, który spogląda na ludzi ze współczuciem i czułością. Kapłan musi z ufnością spoglądać na rzeczywistość, czerpiąc z żywej i mądrej tradycji Kościoła, aby bez lęku prowadzić wiernych ku zbawieniu dzięki prowadzeniu przez Chrystusa. On bowiem nada kierunek, którym należy podążać”.

Podkreśla ich więź

To już tradycja, że kolejne roczniki alumnów archidiecezji krakowskiej przygotowują własny projekt stuły przed przyjęciem święceń diakonatu.

Jak zaznacza neoprezbiter Michał Grzesiak, ta szata liturgiczna w formie szarfy podkreśla więź wynikającą ze wspólnego przygotowania do kapłaństwa.

Jej poszczególne elementy mają charakter symboliczny. Na wyeksponowanych na stule krzyżach umieszczono czerwone kamienie, których barwa przypomina o krwi przelanej przez Chrystusa dla zbawienia świata. Ponadto ten kolor nawiązuje do męczeńskiej śmierci bł. Michała i bł. Zbigniewa, których ofiara życia wpisuje się w kontekst kapłańskiego powołania. Autor przypomina, że: „źródłem (powołania – przyp. red.) jest ukrzyżowany i zmartwychwstały Pan…”. I wyjaśnia: „Trzy krzyże to zatem również uwrażliwienie na tajemnicę Trójcy Przenajświętszej. Miłość Trójjedynego Boga jest w sposób szczególny uobecniana w sakramentach. Ich sprawowanie stanowi kluczowy element życia i posługi wyświęconych, począwszy od diakonów…”.

Na stule znajdują się także wyhaftowane symetrycznie symbole – chrystogram (IHS). Noszenie tego znaku Zbawiciela na własnym sercu ma uświadamiać kapłanom wezwanie do szczególnej więzi z Mistrzem. Drugi element – godło franciszkańskie (skrzyżowane ręce Jezusa i św. Franciszka z Asyżu) przypomina o patronach rocznika.

Charakter symboliczny mają również frędzle, którymi zakończona jest stuła, oraz ilość umieszczonych na niej kamieni. „Układy potrójne oznaczają samego Boga w Trójcy Osób, a poczwórne Ewangelistów…” – wyjaśnia autor i kontynuuje: „Pięć kamieni w rozetach mówi o pięciu ranach, jakich od gwoździ i włóczni doświadczył Chrystus. Osiem to liczba ewangelicznych błogosławieństw, a także znak dnia ósmego, jak w teologii wschodniej określa się dzień Zmartwychwstania Pańskiego. (…) Dwanaście stanowi wspomnienie grona apostolskiego: fundament Kościoła, który wybiera i posyła nowych prezbiterów do służby Bogu i ludziom”.

Neoprezbiterzy A.D. 2023

Ks. Mateusz Cudzich z parafii Matki Bożej Królowej Aniołów w Białym Dunajcu
Trzeba, by On wzrastał, a ja żebym się umniejszał (J 3, 30)
Ks. Radosław Korkosz z parafii Matki Bożej Pocieszenia w Krasnymstawie
W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy (1 J 4, 10)
Ks. Michał Krasowski z parafii św. Kingi w Krakowie
Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! (Mt 10, 8)
Ks. Artur Kulak z parafii św. Marcina Biskupa w Czarnym Potoku
Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał (Ps 37, 5)
Ks. Grzegorz Liput z parafii św. Marcina Biskupa w Krościenku Wyżnym
Oto wyryłem cię na obu dłoniach (Iz 49, 16)
Ks. Jakub Łabuz z parafii Miłosierdzia Bożego w Mszanie Dolnej
Nie bójcie się! Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi (św. Jan Paweł II)
Ks. Tomasz Szlachetka z parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Myślenicach
Nikt nie ma większej miłości, niż gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich (J 15,13)