Wydarzenie, organizowane 17 października z okazji XXIV Dnia Papieskiego, zgromadziło uczniów z całego województwa, którzy z pasją i zaangażowaniem recytowali wiersze i fragmenty prozy związane z przyrodą, naturą i wartościami chrześcijańskimi. W tegorocznej edycji wzięło udział 67 uczestników z 17 szkół podstawowych.
Księga otwarta szeroko
Konkurs Papieski w Drohojowie od lat pełni istotną rolę edukacyjną i kulturalną, pogłębiając wśród dzieci wiedzę o życiu, twórczości i zainteresowaniach św. Jana Pawła II. W tym roku organizatorzy w ramach kolejnego spotkania konkursowego zwrócili uwagę uczniów na piękno stworzonego świata poprzez hasło: „Jan Paweł II – miłośnik gór i przyrody”. Mottem przewodnim były słowa papieża Polaka zapisane w „Liście do młodych całego świata” (1985 r.): „Dobrze jest człowiekowi, czyta w tej księdze przedziwnej, jaką jest księga przyrody szeroko otwarta dla każdego…”.
Przygotowania do recytacji wymagały od uczniów nie tylko wyboru odpowiednich utworów literackich, ale również głębokiego zrozumienia ich treści. Młodzi recytatorzy przygotowali wiersze i fragmenty prozy, które ukazywały piękno ojczystego krajobrazu, majestat gór czy bogactwo przyrody, w której ujawnia się obecność Boga. Były to utwory zarówno znanych poetów, jak i fragmenty prozy, które uczniowie interpretowali w sposób wyjątkowy i pełen emocji. Podczas przygotowań młodzi ludzie nie tylko rozwijali swoje umiejętności recytatorskie, ale także zgłębiali wartości chrześcijańskie i refleksje na temat harmonii świata stworzonego, odkrywając obecność Boga w otaczającym nas świecie, czego nauczał i piękny przykład dał św. Jan Paweł II.
Jan Paweł II wciąż inspiruje
Słowa powitania do uczestników i gości skierowała dyrektor szkoły podstawowej w Drohojowie, Magdalena Wilk-Perłak, podkreślając wagę tego wydarzenia w rozwijaniu młodych talentów. Uznanie dla organizatorów wyraziła również pani starosta przemyski Bożena Ryczan oraz wójt gminy Orły Bogusław Słabicki, którzy objęli to wydarzenie honorowym patronatem i sami osobiście podkreślali, jak ważne jest pielęgnowanie wartości wyniesionych z nauczania Jana Pawła II wśród młodego pokolenia.
XV Wojewódzki Konkurs Papieski okazał się nie tylko wydarzeniem pełnym emocji i artystycznych wrażeń, ale także doskonałą okazją do upamiętnienia dziedzictwa św. Jana Pawła II. Recytacje młodych uczestników wzbudziły uznanie zarówno jury, jak i publiczności, a wartości przekazywane przez papieża Polaka pozostają żywe w sercach kolejnych pokoleń.
Na zakończenie słowa wdzięczności do zgromadzonych skierowała pani dyrektor MagdalenaWilk-Perłak. W słowach skierowanych do uczestników zaznaczyła, że konkurs ten po raz kolejny udowodnił, że twórczość Jana Pawła II inspiruje do głębokiej refleksji nad pięknem świata stworzonego, a także rozwija w młodych ludziach postawy patriotyczne i chrześcijańskie.
Wakacje to okazja, by spotkać Boga na różne sposoby
„Rekolekcje nie zmieniły we mnie wszystkiego, ale to tam zaczęła się moja droga nawrócenia” – wspomina jeden z uczestników „Wakacji z Bogiem RAM”.
Rekolekcje organizowane przez Ruch Apostolstwa Młodzieży oferują przeżycie wakacji, które obok wspaniałej zabawy, pozwalają uczyć dzieci i młodzież dobrych postaw oraz pomagać im zdrowo dojrzewać i wzrastać w wierze.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout. W czasach napiętych terminarzy czy nadużywania social mediów, które trzymają nas w napięciu, a potem pozostawiają w stanie zbliżonym do stuporu lub depresji, to normalne. Bardzo potrzebujemy „świętego spokoju”. Nie zawsze jednak jest on ideałem ewangelicznym. Jeśli chcę zachować dobrostan, nie mogę odwracać głowy od ludzkiej krzywdy, która dzieje się na moich oczach. Nie wolno mi nie reagować, nawet wzburzeniem, gdy trzeba kogoś ostrzec przed niebezpieczeństwem, obronić przed agresorem czy zaangażować się w schwytanie złoczyńcy. Nie mogę wtedy powiedzieć: „to nie moja sprawa”, „od tego są inni”albo „co mnie to obchodzi”. To tchórzostwo. Tak rozumiany „święty spokój” jest nieprawością albo tolerancją zła. Jak mógłbym przymykać oko, gdyby ktoś popychał bliźniego na drogę upadku. Czy jest godziwe nieodezwanie się przy stole – dla zachowania pozytywnych wibracji – kiedy trzeba bronić ludzkiej i Bożej prawdy? Czy milczenie w sytuacji kpiny z dobra, altruizmu czy świętości jest godne chrześcijanina? Czy kumplowskie poklepywanie po ramieniu w imię „przyjaźni”, kiedy trzeba koledze zwrócić uwagę, upomnieć go lub nawet nim wstrząsnąć, uznamy za cnotę? Nawet kłótnia może być święta! Wszak istnieje święte wzburzenie. Jan Paweł II krzyczał do nas wniebogłosy, upominając się o świętość małżeństwa i rodziny oraz o ewangeliczne wychowanie potomstwa. Współczesna tresura, nakazująca tolerancję wszystkiego, wymaga sprzeciwu, czasem nawet konieczności narażenia się grupom uważającym się za wyrocznię. Jezus powiedział: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię (Łk 12, 49). To też Ewangelia. Myślę, że zdrowej niezgody na niecne postępki, zwłaszcza te wykonywane pod płaszczykiem „zbożnych” czynności czy „szczytnych celów”, uczy nas dzisiaj Mistrz z Nazaretu. Primum: zauważyć ten proces czający się we mnie. Secundum: być krytycznym wobec świata. W dzisiejszej Ewangelii Zbawiciel jest naprawdę zdenerwowany, widząc, co zrobiono z domem Jego Ojca. Nie używa gładkich słów i dyplomatycznych gestów. Zagrożona jest bowiem wielka wartość. Najważniejsza świątynia świata miała za cel ukazanie Oblicza Boga prawdziwego i przygotowanie do objawiania jeszcze wspanialszej świątyni, dosłownej obecności Boga wśród ludzi – Syna Bożego. Na skutek ludzkich kalkulacji stała się ona niemal jaskinią zbójców, po łacinie: spelunca latronum. Dlatego reakcja Syna Bożego musiała być aż tak radykalna. Jezusowy gest mówi: w tym miejscu absolutnie nie o to chodzi! „Świątynia to miejsce składania ofiar miłych Bogu. Pan Jezus złożył swojemu Przedwiecznemu Ojcu ofiarę miłości z samego siebie. Ta Jego miłość, w której wytrwał nawet w godzinie największej udręki, ogarnia nas wszystkich, poprzez kolejne pokolenia i każdego poszczególnie, kto się do Niego przybliża” (o. Jacek Salij). O to chodzi w autentycznym kulcie świątynnym.
Sanktuarium w Pompejach –
widok z placu bł. Bartola Longa
Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kard. Pietro Parolin będzie legatem papieskim na obchody 150. rocznicy przybycia wizerunku Matki Bożej Różańcowej do sanktuarium w Pompejach koło Neapolu. Odbędą się one 13 listopada.
W liście apostolskim skierowanym do swego legata Leon XIV przypomniał, że „po przybyciu czcigodnego obrazu Matki Bożej Różańcowej do Doliny Pompejów, w dniu 13 listopada 1875 roku, zadanie Dziewicy w tajemnicy Słowa Wcielonego i Ciała Mistycznego oraz obowiązki wiernych szczęśliwie połączyły się, dając początek wielkim dziełom miłosierdzia”. Papież nazwał pompejańskie sanktuarium „przybytkiem pokoju”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
