Bartolo Longo urodził się 10 lutego 1841 r. w Latiano. Na studiach zaraził się duchem laickim i oddał się praktykom spirytystycznym. Przyjął „święcenia kapłańskie” i jako kapłan szatana wyśmiewał Kościół, księży i zwalczał zagadnienia związane z religią. Wrócił do wiary dzięki przyjaźni z profesorem Vincenzo Pele oraz oddziaływaniu o. Alberta Radeute, dominikanina. Zwrócił się do Boga, by odpokutować za swoje grzechy i osiągnąć spokój sumienia. Usłyszał w sercu głos: „Jeżeli pragniesz spokoju duszy i kiedyś jej zbawienia, rozszerzaj nabożeństwo Różańca św., bo ten, kto to czyni, nigdy nie zginie”.