Pierwszą wzmiankę o Wróblewie, wsi leżącej w powiecie sieradzkim, przy trasie prowadzącej z Łodzi do Kalisza, spotykamy w 1136 r. Jan Łaski, arcybiskup gnieźnieński podaje, że wieś Wróblew należała do parafii Solec Wielkopolski.
Pierwszymi dziedzicami majątku była rodzina Wróblewskich herbu Lis. W XV w. przejmuje Wróblew właściciel sąsiedniej Charłupi Większej - Malski herbu Nałęcz. Właściciele folwarku w następnych latach zmieniają się dość często. Dziedzicami jest rodzina Załuskowskich herbu Rola, w 1853 r. folwark nabywa Zygmunt Rudnicki, a w l. 1853-1914 dziedzicami są Piątkowscy. W 1928 r. majątek posiada Józef Majchrzycki. Od niego resztę rozparcelowanego majątku nabywa Józef Lapp. W 1827 r. folwark liczył 19 domostw, zajmował obszar ok. 382 morgów, posiadał wiatrak stojący na tzw. Górze Świętej (2 km od Wróblewa w kierunku Kalisza). W 1928 r. zostało z majątku tylko 30 morgów, budynki folwarczne i drewniany dworek na pagórku.
W 1938 r. we wsi wyróżniają się budowle: kościół parafialny, obok którego znajduje się „Dom Katolicki”, dwa gmachy szkoły powszechnej, budynek urzędu gminnego, pomnik z krzyżem i napisem „Poległym bohaterom 1919 r. cześć” i remiza strażacka. Naprzeciwko cmentarza grzebalnego stał młyn parowy, dostarczający prądu elektrycznego Wróblewowi i okolicznym wioskom.

Kościół Jubilat

Kościół parafialny św. Apostołów Piotra i Pawła we Wróblewie został wzniesiony z drewna w 1804 r., na miejscu poprzedniego, który w tym właśnie roku spłonął. Budowniczym był proboszcz parafii ks. Maciej Węgierski. 18 maja 1806 r. poświęcił go kanonik kolegiaty łęczyckiej i uniejowskiej ks. Antoni Pogorzelski.
Wkrótce po tym, jak został zbudowany, okazało się, że wnętrze jest za małe dla 3 tys. parafian. W latach 30. ubiegłego wieku ówczesny proboszcz ks. Józef Dalak podjął się dzieła przebudowy. Kościół został powiększony, zbudowano także chór. Starano się przy tym, aby zachować jego pierwotny wygląd i styl. Od początku był to kościół trzynawowy, co jest rzadkością w kościołach drewnianych.
W czasie II wojny światowej w jego wnętrzu hitlerowcy urządzili magazyn. Wierni korzystali z posługi kapłana, który sprawował funkcje w Charłupi Wielkiej. Po wojnie proboszczami parafii we Wróblewie byli księża: Kazimierz Szałkowski, Wincenty Chwojnowski, Roman Zięba, Zbysław Hetman, Adam Grygielski, a od 1982 r. jest nim ks. kan. Bronisław Placek.
W latach 1960-1976 ks. Zbysław Hetman postanowił poddać kościół gruntownej renowacji i zmienić jego styl na zakopiański. Ksiądz proboszcz sprowadził górali spod Zakopanego, którzy wyłożyli wnętrze boazerią, wykonali rzeźby (ołtarz, ambona, konfesjonały), płaskorzeźby obrazu Jezu, ufam Tobie, Wieczerzy Pańskiej i św. Anny, ławki, klęczniki, meble w zakrystii, a także drzwi. Z dawnego wyglądu zostały tylko ściany i główny ołtarz, w którym znajduje się obraz Matki Bożej Bolesnej. Dwa pozostałe ołtarze znajdują się w bocznych nawach. Są to ołtarze św. Anny i św. Jana Nepomucena, zwany również ołtarzem św. Antoniego. Na ścianach umieszczono stacje Męki Pańskiej, a w prezbiterium znajdują się tablice pamiątkowe co znaczniejszych zmarłych parafian.
Na jubileusz 200-lecia Parafii, w uroczystość odpustową św. Anny - 26 lipca br. przybył do Wróblewa biskup włocławski Wiesław Alojzy Mering. Kościół parafialny św. Apostołów Piotra i Pawła przeżywał wówczas podniosłe chwile.

Oprac. ks. Bronisław Placek