Niewielki domek położony wśród zieleni, dokoła gwar wielkiego miasta, tutaj oaza spokoju. Już sam wygląd i otoczenie przyciąga wzrok przechodnia. Widać, że pasją mieszkańców jest sztuka. Sztuka, która utrzymuje przy życiu, przybliża do Boga i łączy z ludźmi. Jadwiga i Janusz Haliccy, bo o nich tu mowa, od ponad 50 lat związani są z życiem kulturalnym Wrocławia. To przedstawiciele niezbyt popularnego dzisiaj pokolenia artystów katolickich, absolwenci PWSSP we Wrocławiu. Zrzeszeni w Związku Polskich Artystów Plastyków i związani z Towarzystwem Przyjaciół Sztuk Pięknych. Ich pasją jest grafika, malarstwo i rysunek. Swój dorobek artystyczny prezentowali na wielu wystawach krajowych i zagranicznych, a takie cykle, jak Misterium Światła Wejść w przestrzeń, czy prezentowana w 2003 r. wystawa Rzecz o świetle na trwałe pozostały w sercach oglądających, pobudzając ich do głębokich przemyśleń. Godnym szczególnego podkreślenia są stworzone wspólnie z Andrzejem Żarnowieckim i Janem Kukułą rozważania graficzne poszczególnych stacji drogi krzyżowej przedstawiające dolę narodu polskiego w okresie minionego systemu i czasach stanu wojennego. Ten najboleśniejszy, a zarazem najbardziej budzący nadzieję moment życia Chrystusa artyści przedstawili w alegorycznym powiązaniu z bolesną historią Polski ostatnich lat, jednocześnie dając nadzieję zmartwychwstania umęczonego narodu. Warto zaznaczyć, że pierwsze wydanie grafiki drogi krzyżowej artyści ofiarowali w 1985 r. jako wotum dla Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze, gdzie przechowywana jest do dziś. Kolejne egzemplarze były eksponowane w wielu polskich kościołach.
W dzisiejszym świecie chaosu warto zwrócić uwagę na artystów może mniej modnych, za to bardziej profesjonalnych, patrzących na uprawianie sztuki jako dar otrzymany od Boga Do takich artystów należą bezsprzecznie Jadwiga i Janusz Haliccy, tworząc sztukę nie tylko do dekoracji ścian, lecz ku pożytkowi ludzkich dusz, wywołując skojarzenia z pięknem ukrytym w każdym dziele Stwórcy. W swoich pracach artyści starają się powiedzieć za pomocą tego, co widzialne o niewidzialnym. Wydaje się, że współczesny człowiek, chociaż może nie zawsze zdaje sobie z tego sprawę, potrzebuje właśnie takiej sztuki.