KS. KRZYSZTOF ŻERO: - W latach 1971-90 pełnił Pan w parafii pw. Świętych Józefa i Antoniego w Boćkach funkcję kościelnego. W jakich okolicznościach zrodziła się potrzeba pełnienia tej posługi?

EDWARD TATARCZUK: - Od dzieciństwa uczestniczyłem w niedzielnych Mszach św. i uroczystościach kościelnych. Któregoś dnia, wracając furmanką z pola, spotkałem proboszcza ks. Michała Sokołowskiego. W krótkiej rozmowie zapytał mnie, czy chciałbym zostać kościelnym. Przyjąłem tę propozycję z radością. Teraz mogłem przebywać w kościele również poza nabożeństwami.

- Proszę przybliżyć Czytelnikom „Niedzieli Podlaskiej” historię swojego życia.

- Życie mnie nie rozpieszczało. Pochodzę z wielodzietnej rodziny. Żyliśmy bardzo skromnie. W młodości chodziłem do okolicznych rolników zarobić na chleb. W czasach wojennych byłem działaczem AK, za co po wojnie spędziłem 4 lata w więzieniu w Rawiczu. Jestem kombatantem i posiadam wiele odznaczeń, m.in. Krzyż AK 1939-1945, Odznakę Okręgu Białostockiego AK, Krzyż AK Okręgu Wileńskiego, Krzyż za Akcję „Burza” nadany żołnierzom AK przez Światowy Związek AK w 1998 r., Krzyż Więźnia Politycznego 1939-1956, Krzyż AK nadany przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego 29 marca 1999 r., Pseudonim „Pantofel”, Akt nominacyjny do stopnia podporucznika w 1999 r.
W 1952 r. założyłem rodzinę. Budowałem dom, budynki gospodarcze, prowadziłem gospodarstwo i ciężko pracowałem. Razem ze śp. małżonką Emilią wychowaliśmy dwóch synów Mariana i Zbigniewa, z którym mieszkałem do 2007 r. w Boćkach. Dochowałem się czworo wnucząt i doczekałem dwójki prawnuków.

- Podczas pełnionej posługi w parafii pracował Pan z różnymi proboszczami.

- Pracowałem, kiedy proboszczami w parafii byli: ks. Michał Sokołowski, ks. Tadeusz Biały oraz ks. Kazimierz Siekierko.

- W ostatnich latach zamieszkał Pan u swego syna Mariana w Radomiu, który jest dyplomowanym pułkownikiem Lotnictwa Sił Zbrojnych RP. W jaki sposób spędza Pan czas w nowym miejscu?

- W 2007 r. pojechałem do syna Mariana na święta Bożego Narodzenia i tam już zostałem. Ze względu na wiek, a mam już 91 lat, nie jestem zbyt aktywny. Staram się jednak jak najczęściej chodzić do kościoła, zazwyczaj w towarzystwie synowej Elżbiety. Osiedle, na którym mieszkam, należy do parafii pw. Chrystusa Króla. Zdarza mi się spędzać kilka godzin w kościele, zwłaszcza w soboty na nabożeństwach ślubnych. Również w domu dużo czasu poświęcam modlitwie. Codziennie odmawiam Różaniec.

- Podczas pobytu na emeryturze brał Pan udział w uroczystościach religijno-patriotycznych oraz pielgrzymkach. Proszę opowiedzieć o przeżyciach podczas pielgrzymki do Włoch i na Monte Cassino.

- Na pielgrzymkę do Włoch w 1998 r. jechałem z wielką niecierpliwością. Nie mogłem się doczekać, kiedy zobaczę Ojca Świętego. Miałem zaszczyt uścisnąć dłoń Jana Pawła II. Było to dla mnie bardzo duchowe i niesamowite przeżycie. Również ważnym momentem była wycieczka na Monte Cassino. Poczułem się tak, jakbym dotknął ręką historii, którą znałem tylko z książek. Z pielgrzymki do Włoch przywiozłem kilka pamiątek, m.in. różaniec z drewna różanego.

- W kościele w Boćkach zajmuje Pan często miejsce w ławce naprzeciw ołtarza. Czy jest to związane sentymentalnie z wieloletnią posługą?

- Zawsze siadam po stronie męskiej w trzeciej ławce. Lubię być blisko ołtarza. Jest to związane z posługą kościelnego, którą pełniłem przez 19 lat w parafii w Boćkach. Nikt wtedy nie rozprasza mojej uwagi i mogę całkowicie poświęcić się modlitwie.

- Z pracą przy kościele związana jest wnuczka Katarzyna, która była organistką w Boćkach, a obecnie pełni funkcję organistki w parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Bielsku Podlaskim.

- Moja wnuczka Kasia bardzo pięknie śpiewa. Posługę organistki zaczynała jako szesnastoletnia dziewczyna w kościele w Boćkach, gdzie proboszczem był śp. ks. kan. Jerzy Zychora. Byłem z wnuczki bardzo dumny. Mogłem podziwiać jej śpiew przez 4,5 roku. Od 3 lat Kasia jest związana z parafią pw. Miłosierdzia Bożego w Bielsku Podlaskim, gdzie proboszczem jest ks. kan. Marian Wyszkowski. Z obecnej posługi jest bardzo zadowolona. Kasia wyszła już za mąż, a latem tego roku wraz ze swoim mężem Pawłem zostali szczęśliwymi rodzicami Gabriela.

- Z tak bogatym doświadczeniem życiowym i posługą w Kościele, jakich wskazówek udzieliłby Pan młodym ludziom.

- Młodzi ludzie powinni żyć zgodnie z Bożymi przykazaniami. W ten sposób najlepiej przysłużyliby się Bogu i naszej Ojczyźnie. Powinni szanować starszych ludzi i siebie nawzajem.